Stichting AAP voegt zich aan rechtszaak – wil positieflijst in stand houden, liefst verscherpen

De discussie rondom de positieflijst voor huis- en hobbydieren is in volle gang. Wat opvalt, is de actieve rol van Stichting AAP, een organisatie die zich oorspronkelijk inzet voor de opvang van met name exotische dieren uit het buitenland. Toch mengt deze stichting zich steeds intensiever in de beleidsvorming rondom welke dieren Nederlandse burgers in huis mogen houden – en dat roept vragen op.

Actieve deelname aan rechtszaken

Recent is bekend geworden dat Stichting AAP zich als derde-belanghebbende heeft aangesloten bij alle dertien lopende rechtszaken tegen de nieuwe positieflijst. Zij ondersteunen hiermee expliciet het beleid van de Staat en pleiten voor het behouden en verder uitbreiden van verboden op diersoorten die als huis- of hobbydier gehouden mogen worden. Dat betekent dat AAP zich niet alleen richt op opvang van dieren in nood, maar zich actief bemoeit met het beleid dat tienduizenden dierliefhebbers direct raakt.

De betrokkenheid van Stichting AAP bij deze rechtszaken laat zien dat zij hun invloed en middelen gebruiken om het particuliere dierenbezit verder aan banden te leggen – ook als het gaat om diersoorten die geen direct verband houden met hun kerntaken, zoals hamsters, cavia’s of kleine knaagdieren.

Vragen bij relevantie en belangen van Stichting AAP

Volgens hun eigen jaarverslagen is het aantal dieren dat Stichting AAP uit Nederland opvangt relatief laag. Het merendeel van de dieren komt uit het buitenland of betreft gevallen van verwaarlozing en illegale handel binnen een specifieke niche – vaak exoten zoals primaten, katachtigen of wasberen. Dit roept de vraag op: waarom voert deze stichting dan een intensieve lobby tegen het houden van bijvoorbeeld kleine knaagdieren, reptielen of vogels – dieren die zij nauwelijks opvangen?

Het antwoord lijkt te liggen in een bredere visie die AAP hanteert: het sterk beperken van het houden van dieren in het algemeen, zelfs onder gecontroleerde en verantwoorde omstandigheden. Deze visie wordt echter niet gedeeld door de meerderheid van huisdierbezitters, die met zorg en liefde voor hun dieren zorgen.

Invloed via geld en politiek

Stichting AAP beschikt over een stevig budget, grotendeels dankzij structurele donaties – waaronder miljoenen euro’s van de Nationale Postcode Loterij. Deze financiële ruimte stelt hen in staat een krachtige lobby te voeren richting politiek en beleidsmakers. Daar komt bij dat er zorgen zijn over mogelijke belangenverstrengeling: sommige beleidsambtenaren en betrokkenen bij het ministerie hebben in het verleden actief samengewerkt met of zijn afkomstig uit dierenrechtenorganisaties. Dit kan leiden tot een te eenzijdige beleidsvorming, waarbij het geluid van goedwillende, deskundige dierhouders onvoldoende wordt meegenomen.

Een voorbeeld hiervan is de overmatige aandacht voor incidenten met ontsnapte servals. Hoewel het in werkelijkheid om een zeer beperkt aantal dieren gaat, worden deze gevallen veelvuldig aangehaald in debatten en media om strengere regelgeving te rechtvaardigen. Incidenten worden uitvergroot, terwijl de context ontbreekt.

Objectiviteit en balans dringend nodig

Voor de geloofwaardigheid van overheidsbeleid is het essentieel dat objectieve wetenschappelijke gegevens en brede maatschappelijke belangen leidend zijn, en niet de voorkeuren van een beperkte lobbygroep met een ideologische inslag. De positieflijst moet vooral gericht zijn op veiligheid, dierenwelzijn én haalbaarheid voor hobbyhouders. Daarbij hoort een open debat waarin ruimte is voor verschillende perspectieven, in plaats van beleid dat lijkt te worden ingegeven door een beperkt wereldbeeld en lobbybelangen.

Tot slot

Het is belangrijk dat de rol van Stichting AAP in dit beleidsproces kritisch wordt bekeken. Niet omdat de organisatie geen waardevol werk zou doen binnen hun eigen domein – opvang van dieren in nood is en blijft belangrijk. Maar wanneer zo’n organisatie actief gaat sturen op beleid dat vele verantwoordelijke dierenliefhebbers beperkt, terwijl hun eigen betrokkenheid bij de praktijk gering is, dan moet daar transparantie en evenwicht tegenover staan.

Verantwoord huisdierenbezit hoort niet op één hoop te worden gegooid met illegale handel of exotenproblematiek. Wij pleiten voor een positieflijst die is gebaseerd op feiten, redelijkheid en breed maatschappelijk draagvlak – niet op ideologie en lobby.