PETER PALLAS
GESCHIEDENIS VAN PETER PALLAS
GESCHIEDENIS VAN PETER PALLASPeter Pallas is op 22 september 1741 in Berlijn geboren. Hij is gestorven op 8 september 1811 in Berlijn. Peter Simon Pallas was Pruisisch zoöloog en botanicus. Een beroemde Duitse en Russische wetenschapper encyclopedist, natuuronderzoeker, geograaf en reiziger XVIII-XIX eeuw.
Professor Pallas maakte beroemde wetenschappelijke expedities op het grondgebied van Rusland in de tweede helft van de achttiende eeuw. Hij heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de wereld en de Russische wetenschap – biologie, aardrijkskunde, geologie, filologie en etnografie.
De Pallas is geboren in Berlijn op 22 september 1741, zijn vader was een Duitse arts (1694-1770), hoogleraar anatomie en de chef-chirurg van Berlijn Medico-Surgical Board. Zijn moeder Susanna Lienard – komt uit de oude protestantse families van emigranten van de Franse stad Metz.
De vader van Peter Simon Pallas wilde een zoon die zijn in zijn voedsporen zou treden wat betreft de wetenschap. Pallas werd 13 jaar lang opgeleid door privé docenten. Hij heeft perfect Engels, Frans, Latijns en het Grieks geleerd. Hierna begon Peter Pallas lezingen bij te wonen in Berlijnse Chirurgische College, waar hij anatomie, fysiologie, chirurgie, botanie en zoölogie studeerde.
Hij deed vervolgens een studie in Gallische (1758-1759) en Göttingen (1759-1760). Hij deed daar een universitaire cursus pedagogie, filosofie, mijnbouw, de dierkunde, plantkunde (door Carla Lynne systeem), de landbouw, wiskunde en natuurkunde.
In 1760 verhuisde hij naar de Universiteit van Leiden, waar Pallas in 19 jaar een doctoraat behaalde voor intestinale helminthologische – lat. De infestis veventibus intra Viventia. Vervolgens estestvennoistoricheskie collecties in Leiden, en bezocht Engeland om de botanische en zoölogische collecties te bestuderen.
Het gepubliceerde werk “Elenchus zoophytorum” (Den Haag, 1766) en “Miscellanea zoologica” (Den Haag, 1766) (Lat.), hierin waren een aantal nieuwe soorten (voor die tijd) gewervelde dieren opgenomen.
Pallas had de droom om door Zuid-Afrika en Zui- en Zuidoost-Azië te reizen. Maar op aandringen van zijn vader ging Pallas niet op reis. Pallas was terug in Berlijn waar hij “Spicilegia Zoologica” heeft gedaan.
Pallas heeft in de eerste publicaties van de erkende wetenschappelijke gemeenschap een significante verandering in de indeling van linneevskuyu wormen gemaakt.
De Russische expeditie 1768-1774
De Russische expeditie 1768-1774Op de leeftijd van 29 jaar had Pallas al een doctoraat, een academische opleiding en erkenning in Europa. Pallas werd uitgenodigd door de Russische keizerin Catharina II om als aanvulling te werken bij de Petersburg Academy of Sciences en het college van assessoren. Na enige aarzeling, heeft Pallas de baan aangenomen op 30 juli 1767 in St. Petersburg en is met zijn gezin, jonge vrouw en dochter verhuist.
Onder het decreet van de keizerin ging hij begon hij onmiddellijk aan zijn ambitieuze expeditie door heel Rusland, met het oog op de geologische, mineralogisch, dierlijke en plantaardige bronnen van het land te verkennen, evenals de historische, sociaal identificeren -economische en etnografische eigenaardigheden van de afzonderlijke regio’s. Hij kreeg destijds een salaris van 800 roebel per jaar, wat in die tijd een mooi salaris was.
Catherine II was actief geïnteresseerd de rijkdom van haar imperium en het idee van een uitgebreide studie ontstond na de voltooiing van haar eigen reis langs de Volga van Tver naar Simbirsk in 1767.
De Route van Pallas was het eerste jaar: de steden St. Petersburg – Groot-Novgorod – Tver – Klin – Moskou – Vladimir – Kasimov – Moore – Arzamas – Penza – Simbirsk – Samara – Stavropol (nu Togliatti) – Simbirsk.
Op 2 oktober 1768 is de expeditie aangekomen in Ufa, waar hij tot 1770 bleef. In de daaropvolgende jaren, gind de route door steden en dorpen van Neder Volga regio, Oeral, Siberië: Chelyabinsk, Yekaterinburg, Verkhoturov, Tyumen, Tobolsk, Omsk, Semipalatinsk, Barnaul, Tomsk, Achinsk, Irkutsk, Krasnoyarsk, Sarapul, Buzuluk, Uralsk, Tsaricino Tambov en Moskou.
In 1774 keerde Pallas terug naar St. Petersburg. De lange reis was zeer moeilijk en vereisen enorme energie. Allereerst werd Pallas geconfronteerd met ongewoon continentaal klimaat. Hij moest in de winter in een verlaten hut slapen en zelfs buiten. Het was moeilijk om goede paarden te krijgen. In de winter nam hij de slee en in de zomer de karren, daarnaast nam hij ook de boot. Daarnaast kwam hij door moeilijke gebieden waar de nomaden in Rusland de boel plunderden.
In totaal heeft de route van de pallasovskogo ploeg 27 264 werst (ongeveer 29 085 km), waarvan er 6000 mijl (ongeveer 6400 km) was VF Zuev en NP Sokolov. Ze moesten de enorme onontgonnen ruimte van Rusland en Eurazië trotseren. Op een leeftijd van 33 jaar was Pallas een versleten en zieke man.
