HERKOMST
De Russische Dwerghamster komt oorspronkelijk voor in Oost-Kazakstan en het zuidwesten van Siberië in een afgelegen deel van Chakassië gelegen in het zuiden van Midden-Siberië. Ook komt het diertje voor in het oosten van Kazachstan en Mantsjoerije dat gelegen is in het noordoosten van China en zuidoosten van Rusland.
Je kunt de Russische Dwerghamsters ook tegenkomen in de semi woestijn in centraal Azië. Daar leven de Russische Dwerghamsters op droge steppen en op en rond open velden in en rond de bossen van Minoesinsk .
De verspreiding van de Russische Dwerghamster is op de onderstaande kaart te zien.
NAAM VAN DE RUSSISCHE DWERGHAMSTER
NAAM VAN DE RUSSISCHE DWERGHAMSTERDe Russische Dwerghamster wordt ook wel Dzjoengaarse (een gebied in het noordwesten van China heet Dzjoengarije) of Siberische (gebied in Rusland) Dwerghamster genoemd. De naam Dzjoengaarse dwerghamster is verraderlijk omdat deze naam voor zowel de Russische Dwerghamster als voor de Campbelli dwerghamster gebruikt wordt. Dit kan weleens voor verwarring zorgen. Het koosnaampje van de Russische Dwerghamster is: ‘Rusje’. In Engeland en Amerika worden de Russische Dwerghamsters ‘Winter White’ genoemd. Dit omdat de Russische Dwerghamster in de winter een wintervacht kan krijgen en dan geheel wit kunnen worden. De Latijnse naam voor Russische Dwerghamster is Phodopus Sungorus. De Latijnse naam Phodopus betekend, “knobbeltjesvoet”, kijk maar eens naar de voetjes.
HERKOMST VAN DE RUSSISCHE DWERGHAMSTER
HERKOMST VAN DE RUSSISCHE DWERGHAMSTER
De Russische Dwerghamster is in 1773 voor het eerst beschreven (Pallas, 1773). In 1968 kwam de wetenschapper Dr. Figala naar het Max-Planck-Instituut (West-Duitsland) met twee in het wild gevangen koppels Russische Dwerghamsters. Ze waren in omgeving van Omsk te West-Siberië gevangen.
Beide koppels kregen nageslacht. Samen met Goldau and Klaus Hoffmann bestudeerde hij de dieren. Het was de wetenschapper Klaus Hoffmann die bij het observeren van deze dieren ontdekte dat er seizoengebonden veranderingen in lichaamsgewicht en kleur optraden. Hij vond ze voor de wetenschap erg waardevol. Via Klaus Hoffmann zijn de Russische Dwerghamsters onder andere wetenschappers verspreid. Zo ging een groepje in de jaren 70 naar de St. Mary’s Universiteit in Engeland. Begin jaren 70 zijn de eerste exemplaren naar Nederland gekomen. Tegen 1980 waren veel laboratoriums voorzien van deze kleine diertjes. Door hun aanleg voor diabetes zijn ze een waardevol proefdier geworden voor diabetes onderzoek. Tegenwoordig zijn de Russische Dwerghamsters echt populair en worden ze in bijna elke dierenwinkel verkocht.
In de tijd dat dr. Klaus Hoffmann de Russische Dwerghamster onderzocht, dacht men dat er meerdere geografische afstammelingen zijn van de Russische Dwerghamster, te weten: Phodopus sungorus sungorus – Een noordweste ondersoort die wit wordt in de winter en Phodopus sungorus campbelli – Uit het soort uit het zuidoosten die niet wit word in de winter (Argyropulo 1933,
Veselovski and Grundova 1964, Flint 1966).
INRODUCTIE VAN DE NAAM
De naam: Phodopus, was geïntroduceerd door Miller (1910). De naam is afgeleid van phodos, van het griekse phos dat “blister” (blaar) betekend en pous dat “foot” (voet) betekend. Het verwijst eigenlijk naar de tekening op de voet van de Dwerghamster. Blister-Footed. (Ross, 1994, 1995) De naam die Pallas (1773) aan het diertje heeft gegeven refereert aan de plaats “Sungaria” (andere spelling Dsungaria or Djungaria or Zungaria). Deze plek ligt ten zuiden van de Altai bergen.
Omdat Hofman met de Russische Dwerghamster werkte noemde hij deze ook consequent: de Djungarian Hamster (Veselovski and Grundova 1964, Flint 1966). De naam die destijds in Amerika ook gebruikt werd was: “Hairyfooted hamster” (Ellerman and Morrison-Scott, 1951). De andere ondersoort werd sungorus campbelli genoemd, ter ere van W.C. Campbell die de diertjes heeft gevonden in Mongolië 1902 (Ross 1995).
In 1984 werden beide soorten van elkaar gescheiden en kregen hun eigen taxonomische indeling. Vanaf nu waren het officieel twee verschillende soorten. (Corbet, 1984). Dr. K.W. Wynne-Edwards was de eerste wetenschapper die de Campbelli Dwerghamster de naam “Djungarian hamster”gaf en de Russische Dwerghamster de bijnaam “Siberian hamster” hamster gaf. Veel Amerikaanse en Britse collega’s volgden deze naamgeving.
Brond: Adapted from Ellermann and Morrison-Scott (1951)
Op de bovenstaande kaart zie je de thuisgebieden van de Russische Dwerghamster en de Campbelli Dwerghamster.
LEEFOMGEVING VAN DE RUSSISCHE DWERGHAMSTER IN HET WILD
De Russische Dwerghamster leeft in het wild in vrij droge gebieden in een bergachtige omgeving, maar ook in steppengebieden en in half-woestijnen. Daarnaast komen we hem ook tegen op graanvlakten in de buurt van boeren, waar ze graag een graantje meepikken van de boeren. In het wild eten ze de voornamelijk verschillende zaden van grassen, planten en struiken, maar ook spinnen, kevers, slakken. Met als favoriet de sprinkhaan. Verse plantendelen eten ze eigenlijk alleen als er een gebrek is aan andere voeding. Hieronder is een kort filmpje te zien met beelden uit China, waarop te zien is waar en hoe de Russische Dwerghamster in het wild leeft.
Onderstaand een foto van de “Baraba steppe” gelegen in west Siberië.
We weten nu waar de Russische Dwerghamsters in de natuur leven maar we weten nog niet hoe de dieren precies leven. Als je Russische Dwerghamsters observeert in gevangenschap dan zie je al snel dat ze heel graag holletjes maken. Ze begraven zichzelf regelmatig onder het zaagsel en proberen kleine gangetjes te maken. Dit gedrag is er niet voor niets. In het wild worden er namelijk ook holletjes gemaakt.
Laboratorium Dieren
Tot op de dag van vandaag worden Russische Dwerghamster gebruikt voor verschillende soorten onderzoek naar cytogenetica, carcinogenese, diabetes mellitus, obesitas, veranderingen in de fotoperiode en sociaal gedrag.